Fort Bongo Loustal nederlandse uitgave

LOUSTAL & COATALEM

Fort Bongo (62 blz kleur, harde kaft, Oog & Blik), €1;9;95.

Vanaf de eerste pagina van Fort Bongo druipen de zweetdruppels uit de tekeningen, van Jacques de Loustal. Het verhaal speelt zich af in de voormalige Belgische kolonie Congo en de tropische hitte hangt dan ook als een zware deken over het verhaal. We volgen de lotgevallen van Raoul Cordier die vooreen internationaal bedrijf bezig is aan zijn "contractuele jaar" in de tropen. Na een voortvarend begin belandt Cordier echter al snel in een totale lethargie. Zijn collega's negeren hem volledig en alleen ; bij het bezoek van de dochter van de directeur wordt zijn eenzaamheid nog één keer doorbroken. Als hij zich verkrampt aan haar vastklampt komt het tot een dramatische apotheose. Sterk is vooral hoe beide auteurs de beklemmende sfeer weten op te
roepen die opbouwt naar het onvermijdelijk einde.

JEAN-PAUL ARENDS

gelderlander 22-maart 2004

Fort Bongo
--------------------------------------------------------------------------------
Niemendalletje, schuilend achter mooi kleurenpalet

Fort Bongo **
Loustal & Coatalem
Oog & Blik

Wie?: Jacques de Loustal, Franse illustrator/stripauteur van ondermeer Besame Mucho, Woestijnkoorts en Kid Congo (allen met Paringaux als scenarist), De Gebroeders Adamov en White Sonya (beiden Jerome Charyn als scenarist), Java en Wat Hij van Haar Verwachtte. Met scenarist Jean-Luc Coatalem maakte hij al eerder Chinese Zee.

Wat?: Naar twee oorspronkelijke verhalen uit de bundel ‘Affaires Indigènes’ (1992) van Coatalem. Hoofdpersonage is een zekere Raoul Cordier, een trieste dronkeboer, gestationeerd ergens in de Afrikaanse tropen en verguisd door zowat al zijn blanke collega’s van het bedrijf Traficona. Wanneer hij op een nacht Blanche, de dochter van de grote baas meeneemt op een boottochtje en die voor haar bijna fataal afloopt, wordt hij meteen overgeplaatst naar het armtierige Solutu, waar Cordier stilletjesaan zijn ziel opvreet en beseft dat hij verliefd is op Blanche...

Ons oordeel: Loustal is één van die illustrators wiens werk je maar wat graag tegen je muren wil zien hangen, maar die als stripauteur hopeloos te kort schiet. Het is niet eens zijn stripstijl die je als lezer doet afhaken. Die wat houterige, gekunstelde stijl wordt aangenaam gecamoufleerd met medewerking van een verrassend kleurenpalet dat zo eigen is aan deze bekende Fransoos. Nee, wat Loustals recente albums vaak zo oninteressant maakt, zijn ‘s mans scenario’s, waarin hij de lezer vraagt tussen de regels te lezen, maar in feite wel moet beseffen dat hij weinig te vertellen heeft.
Ook deze Fort Bongo baadt weer in dat semi-intellectuele, pseudo-elitaire sfeertje wat hem in de zogenaamde betere stripkringen met enig ontzag op een hoger voetstuk plaatst. Een mens vraagt zich af waarom. Bij het lezen van zijn recentere albums komen namelijk weinig emoties los. Sterker, terwijl het hoofdpersonage in deze Fort Bongo de ene (extreme) emotie na de andere beleeft (bijna doodervaring, plotse verliefdheid, dronkenschap, afwijzing en het besef dat een dodelijke ziekte zich meester van hem heeft gemaakt) raakt het je als lezer amper. Afgaande op eerder werk zweert Loustal bij enige afstandelijkheid ten overstaan van zijn hoofdpersonages, maar hij is Mattotti niet en kan die lacune dan ook niet invullen met zijn kleuren en tekenwerk. En dan zijn er nog die talloze cliché’s waarmee Loustal en co-scenarist Coatalem zich ongegeneerd bevredigen. Hun nieuwste personage Raoul Cordier wordt ondergedompeld in zulk een overvloed van voorspelbare taferelen, dat je niet anders kan dan besluiten dat Loustal, afgezien van zijn vroeger werk, een hopeloos overroepen stripauteur is geworden die dringend zijn zeilen moet bijzetten en zijn horizon verbreden. Graag zie ik zijn werk de muren van mijn woonst opvrolijken, niet mijn bibliotheek aanvullen.

(De Morgen 07-01-2004)

Edited by: Bonte at: 8/1/04 12:38