Auteur: Jacques de Loustal (Frankrijk, 1956) voor de tekeningen, Philippe Paringaux (Frankrijk, 1944) voor scenario en tekst.
Uitgever: Casterman. Franse titel: Barney et la note bleue (1985). Nederlandse vertaling: René van de Weijer, Nederlandse lettering: Ben Jansen.
Verhaal: Bésame mucho is het tragische levensverhaal van de getalenteerde saxofonist Barney (Barney Wilen) (een fictieve figuur die de makers van het album als een combinatie zien van grote jazz-musici als Barney Wilen, Chet Baker, Charlie Parker, Billy Vance en Stan Getz). Het scenario beschrijft slechts een beperkt aantal scènes en periodes, van de ontdekking van Barney in Afrika door een Parijse groep tot zijn zelfmoord door een overdosis heroïne in een Parijs' appartement. De volgorde van de scènes is niet lineair, hetgeen -in combinatie met de sterke kleurcontrasten- de autonomie van elke periode nog versterkt. In de levensgeschiedenis van Barney schenken Loustal en Paringaux zowel aandacht aan zijn muzikale loopbaan als aan zijn privéleven. Centraal staat de verhouding tussen Barney en Pauline, de echtgenote van zijn beste vriend. De creatieve impasse waarin Barney al snel terechtkomt, de drugproblemen en vooral het feit dat een duurzame relatie met Pauline onmogelijk blijkt, leiden uiteindelijk tot Barneys ondergang.
Context: Vanwege de opkomst van de strip voor volwassenen in Frankrijk, ging de Belgische jeugduitgeverij Casterman haar titelaanbod (Kuifie, Alex, De Koene Ridder) verruimen. Het maandblad (A SUIVRE), dat in 1978 met een Parijse redactie van start ging, was niet het eerste stripblad dat zich richtte op een volwassen publiek. in (A SUIVRE), waarvan een vrij onafhankelijke Nederlandstalige versie (Wordt Vervolgd. red.) verscheen van 1980 tot 1989, werd de strip geprofileerd als literair medium. Het literaire karakter van de strip werd sterk benadrukt, onder meer door de her- en opwaardering van het scenario. In tegenstelling tot de traditionele uitgaven hoefden de strips van (A SUIVRE) niet meer te passen in het enge keurslijf van 48 pagina's (Bésame mucho telt 87 pagina's). Het tijdschrift publiceerde meesterwerken zoals Ici méme/ Het besloten land van Tardi en Forest, SilencelDe Dorpsgek van Schoonvergeten van Comès, de reeks Les Cités obscures/De Duistere Steden van Peeters en Schuiten en Le Bar á Joeljoe's Bar van Mufioz en Sampayo. Ook Bésame mucho werd voorgepubliceerd in (A SUIVRE) en daarna herdrukt in de STUDIOreeks (in het Nederlands: Wordt Vervolgd novellen). Thematisch sluit Bésame mucho aan bij de grote jazz-revival die halverwege de jaren 80 plaatsvond; vooral de biografische films over jazz-musici vonden in deze periode hun weg naar het grote publiek (Round Midnight van Bertrand Tavernier, Bird van Clint Eastwood).
Loustals benadering is in verschillende opzichten vernieuwend. Hij kleurt de geïnkte pagina's rechtstreeks in (het inkleuren werd daarvoor meestal op zogenaamde 'blauwdrukken' gedaan, en meestal niet door de tekenaar zelf). Voorts kiest hij voor beelden met bijschriften, een 19e eeuwse manier van strips maken (die alleen in Nederland tot voor kort nog beoefend werd). Loustals picturale stijl heeft niet zozeer de invloed ondergaan van andere striptekenaars, maar meer die van moderne figuratieve schilders als Modigliani, Grosz, Beckmann en Hockney.
© Copyright 1993 Pascal Lefevre en Jan Baetens in: Strips anders lezen.- Sherpa ; Brussel : Belgisch Centrum van het Beeldverhaal (BCB)