|
Broeierige
bedscènes en bloedhete stranden De desolate sfeerbeelden van
striptekenaar Loustal
Le Musee de Loustal. Te zien: Aula van het
Stedelijk Gymnasium. Jacobijnestraat 24. Opening: vanavond 19 uur,
door Art Spiegelman. Open: Za en zo van 10 tot 17 u (03-06-1994)
In het Stripmuseum in Angouleme is het werk
van de Fransman Jacques de Loustal( 1956) te vinden naast dat van
wereldberoemde landgenoten als Tardi en Bilal. De tekenaar Loustal wordt
in zijn vaderland, waar het beeldverhaal (la bande dessine) als een
volwassen kunstvorm wordt beschouwd, gerekend tot de absolute top. Zijn
Nederlandse publiek is nog beperkt tot een betrekkelijk klein cirkeltje
van fijnproevers. Toch loopt de meester tijdens de Stripdagen in levenden
lijve rond door de Spaarnestad en wie kennis wil maken met zijn werk, kan
binnenwandelen bij 'het museum van Loustal' dat twee dagen lang is
gevestigd aan de Jacobijnestraat.
Naast het volgestouwde stripcircus van de
uitgeverijen Het Raadsel, Casterman en Oog en Blik, is in een afgescheiden
ruimte een verstilde expositie ingericht met uitsluitend origineel werk
van Loustal. De titel 'La Musee de Loustal geeft meteen een
perfecte vingerwijzing over de aard van zijn werk. Het eerste dat bij
binnenkomst opvalt, is de schatplichtigheid van Loustal (overigens
opgeleid als architect) aan de schilderkunst Als je zijn talrijke
nachtelijke kroegscènes in de louche buurten van Manhattan ziet, denk je
onmiddellijk aan Hopper, maar ook aan Beckmann. Maar Loustal is minstens
zo sterk gefascineerd door beelden die geteisterd worden door extreem veel
zonlicht. Zijn oogverblindende plaatjes van exotische vakantiebestemmingen
als Miami Beach, roepen associaties op met het werk van iemand als David
Hockney.
Loustal pentekeningen, ingekleurd met
waterverf, refereren behalve aan de schilderkunst, ook aan film en beelden
uit de jazz- en bluesmuziek. Het mooiste bewijs van die fascinaties is het
geëxponeerde werk, getiteld La vie en blues. In zes magistrale zwart-wit
plaatjes, die het tragische leven van een bluesgitarist in de jaren
veertig vertellen, weet Loustal alle beeldclichés die aan die
muzieksoort kleven perfect samen te ballen (zingen in een kroeg,
eenzaamheid, fatale vrouw, schietpartij, celstraf). Loustal werkt met
clichés uit het verleden, speelt vaak een riskant spelletje met de
kitsch, maar slaagt er altijd in sterk atmosferische, vaak desolate
beelden op te roepen.
Of het nu gaat om schaars verlichte,
spookachtige straatbeelden, de talrijke broeierige bedscènes of zijn
bloedhete strandbeelden, Loustal is op de eerste plaats geïnteresseerd in
sfeer, stemming. Actie en beweging zijn in zijn albums duidelijk
ondergeschoven kindjes - zelfs een vechtpartij met knuppels in een kroeg
ziet er uit als een bevroren beeld. Een flitsend verhaal vertellen is
absoluut niet zijn sterkste punt. Zijn schilderijengalerij doet nog het
meest denken aan een serie stills uit speelfilms, waarin eenzame, gedoemde
heiden figureren.
© Haarlems Dagblad, 03-06-1994, Homme Siebenga |
|